بخش های سازنده و ADM

بخش های سازنده و ADM

سیستم ها از مجموعه ای از بخش های سازنده ساخته شده اند؛ بنابراین بیشتر بخش های سازنده باید با دیگر بخش های سازنده همکاری کنند. هر چند که این درست است، مهم این است که رابط های یک بخش سازنده منتشر شده و به طور منطقی با ثبات باشد.

بخش های سازنده را می توان در سطوح مختلف از جزئیات با توجه به اینکه، به چه مرحله ای از توسعه معماری رسیده اند، تعریف کرد.

به عنوان مثال، در مراحل اولیه، یک بخش سازنده می تواند به سادگی شامل یک گروه بندی عملکرد، از جمله یک پایگاه داده مشتری و برخی از ابزارهای بازیابی باشد. بخش های سازنده در این سطح کارکردی توگف به عنوان بخش های سازنده معماری (ABBs) تعریف شده اند. در ادامه، محصولات واقعی یا توسعه های سفارشی جایگزین این تعاریف ساده از عملکرد می شوند، و بخش های سازنده سپس به عنوان بخش های سازنده راه حل (SBBs) توصیف می شوند.

فازهای کلیدی و مراحل ADM که در آنها، بخش های سازنده ها تکامل یافته و مشخص می شوند به شرح زیر خلاصه شده اند. شکل زیر این مراحل را نمایش می دهد.

بخش های سازنده معماری و استفاده آنها در چرخه ADM

در فاز A، اولین تعاریف بخش سازنده به عنوان موجودیت های نسبتاً انتزاعی در چشم انداز معماری شروع می شود.

در فازهای B، C و D بخش های سازنده در معماری های کسب و کار، اطلاعات، برنامه کاربردی و فناوری به یک الگوی مشترک از مراحل دست می یابند.

نهایتاً، در فاز E بخش های سازنده بیشتر به پیاده سازی های خاص تبدیل می شوند(مانند SBBهایی که شناسایی می شوند تا به شکاف ها توجه کنند).