در طول استفاده از فرآیند ADM، تعدادی خروجی تولید می شوند؛ برای نمونه: گردش های فرآیند، نیازمندی های وابسته به معماری، طرح های پروژه، ارزیابی مطلوبیت پروژه، و غیره از این دسته هستند. به منظور جمع آوری و ارائه خروجی های مهم کاری به شکل پایدار و ساختار یافته، توگف یک مدل ساختاری تحت عنوان “چارچوب محتوای معماری توگف[1]” را تعریف می کند.
چارچوب محتوای معماری از سه دسته زیر برای تشریح نوع محصول/خروجی مطابق با زمینه کاربرد، بهره می برد:
قطعات سازنده می توانند در سطوح مختلفی از جزئیات تعریف شوند و هم می توانند مربوط به معماری ها و هم مربوط به راه حل ها باشند. توسط قطعات سازنده معماری (ABB[6]ها) به طور معمول توانمندی مورد نیاز به منظور شکل دهی قطعات سازنده راه حل (SBB[7] ها) تشریح می شوند. SBBها مولفه های مورد استفاده برای پیاده سازی توانمندی مورد نیاز را ارائه خواهند کرد.
ارتباطات بین خروجی ها، مصنوعات و قطعات سازنده در شکل زیر نشان داده شده اند.
[1]TOGAF Architecture Content Framework
[2]Deliverable
[3]Artifact– در متن بیشتر سعی شد از معادل فارسی “مصنوعات – شیء مصنوعی” برای ترجمه این کلمه استفاده شود.
[4]Use-Case
[5]Building Block: اگر چه ترجمه این کلمه “بلاک/واحد ساختمانی” می شود، اما با توجه به متن معادل فارسی “قطعه/بخش سازنده” معنای بهتری ایجاد می کند.
[6]Architecture Building Blocks
[7]Solution Building Blocks