یکپارچه سازی دامنه های معماری برای سازمانتان

نیازی برای یکپارچه سازی دامنه های معماری شناسایی شده توسط مراحل ADM وجود دارد. این کار می تواند بوسیله استفاده از یک چارچوب سازمانی همچون چارچوب محتوای معماری توگف انجام پذیرد. با استفاده از چارچوب محتوای معماری توگف می توان، دامنه ها و مصنوعات مختلف را در جای مناسب قرار داد. علاوه بر این می توان با استفاده از یک چارچوب فرامعماری (یعنی اصول، مدل ها و استانداردها) اجازه همکاری، مهاجرت و همنوایی بین معماری های وابسته را صادر کرد.

اهداف این چارچوب فرامعماری عبارتند از:

اجازه دادن به معمار برای درک اینکه چگونه مولفه ها در چارچوب گنجانده می شوند.
استنتاج مدل های معماری که بر روی توانمندی های سطح سازمان متمرکزند.
تعریف استانداردهای همنوایی که ترکیب مولفه ها را برای حداکثر کاربرد و استفاده مجدد ممکن می سازند.

درجه های مختلفی از توصیف معماری قابلیت یکپارچه سازی وجود دارند. در یک تعریف ساده، قابلیت یکپارچه سازی به این معنی است که، توصیفات مختلف معماری (چه توسط یک واحد سازمانی تهیه شده باشد و چه توسط چندین واحد سازمانی) می بایست ظاهری داشته باشند، که به اندازه کافی قابلیت فراهم سازی ارتباطات حیاتی بین توصیفاتی که باید تعریف شوند را، داشته باشد؛ در نتیجه دست کم مشخص کننده نیاز به بررسی های آنها می باشد. در یک تعریف دقیقتر، قابلیت یکپارچه سازی به طور ایده آل به این معنی است که، توصیفات مختلف می بایست قادر به ترکیب در یک ارائه فیزیکی یا منطقی باشند.

معماری هایی که برای اشاره به زیرمجموعه ای از مباحث مربوط به یک سازمان ساخته شده اند، نیازمند یک چارچوب مرجع سازگار هستند؛ بنابراین می توانند به عنوان یک گروه در نظر گرفته شوند و همچنین اشاره ای به خروجی ها داشته باشند. ابعادی که برای تعریف مرزهای حوزه مربوط به یک معماری واحد استفاده می شوند (مثلاً سطح جزئیات، دامنه معماری و غیره) معمولاً همان ابعادی هستند، که می بایست حین رسیدگی به یکپارچه سازی چندین معماری مورد توجه قرار گیرند. شکل 4-4 نشان می دهد که چگونه انواع مختلف معماری نیاز به یکپارچه شدن، دارند.

یکپارچه سازی مصنوعات معماری