فازB: معماری کسب و کار

فاز B در مورد توسعه معماری کسب و کار برای حمایت از چشم انداز معماری توافق شده، می باشد.

این فاز کسب و کار یک سازمان را با جزئیات زیر توصیف می کند:

فرآیند کسب و کار و افراد آن
روابط فرآیندهای کسب و کار با یکدیگر و افراد
اصول حاکم بر طراحی و تکامل فرآیندها

و نشان می دهد که چگونه یک سازمان با اهداف کسب و کار خود همسو می شود.

نمایانگر فاز معماری کسب و کار(B) چرخه ADM

اهداف

شرح معماری پایه کسب و کار
توسعه یک هدف معماری کسب و کار
تجزیه و تحلیل فاصله میان معماری موجود و معماری مطلوب
انتخاب دیدگاه های معماری برای نشان دادن اینکه، چگونه نگرانی های ذینفعان باعث جهت دهی به معماری کسب و کار می شوند؟
انتخاب ابزارها و تکنیک هایی جهت نقطه نظرات

6.4.2 روش

دانش معماری کسب و کار یک پیش نیاز برای معماری در هر حوزه دیگر (داده، برنامه کاربردی، تکنولوژی) است. بنابراین اولین فعالیت معماری می باشد، که نیاز است تا انجام شود.

در عمل، اغلب معماری کسب و کار است که، برای نشان دادن ارزش کسب و کار پس از کار معماری برای ذینفعان کلیدی و بازگشت سرمایه گذاری به سرمایه گذاران حمایت کننده و شرکت کننده در کار بعدی لازم است.

توسعه توضیحات پایه

اگر سازمانی توصیفات معماری موجود را دارد، باید از آنها به عنوان پایه ای برای شروع استخراج وضع موجود استفاده شود. در جایی که چنین توصیفاتی وجود نداشته باشند، اطلاعات باید در هر قالبی که به دست می آیند، جمع آوری شوند.

روش معمول برای توسعه معماری مطلوب از بالا به پایین است. هر چند، در شروع مطالعه، تجزیه و تحلیل وضعیت فعلی اغلب از پایین به بالا انجام می شود؛ به خصوص اگر در آن دارایی های معماری کمی وجود داشته باشند و یا اصلاً دارایی وجود نداشته باشد. در این حالت، معمار به سادگی باید مفروضات کار معماری را مستند کند. روند جمع آوری یکی از شواهد برای تبدیل مفروضات کار به واقعیت است.

مدل سازی کسب و کار

مدل های کسب و کار باید توسعه ای از سناریوهای کسب و کار که در طول چشم انداز معماری توسعه یافته اند٬ باشند. انواع ابزارها و تکنیک های مدلسازی ممکن است مورد استفاده قرار گیرند. مانند: مدل های فعالیت[1] (مدل های فرآیندهای کسب و کار[2] نیز نامیده می شود)، مدل های مورد-کارکرد[3]، و مدل های طبقه بندی[4]. هر سه نوع مدل می توانند در زبان یکپارچه مدلسازی (UML-Unified Modeling Language) نشان داده شوند. ابزارهای متنوعی برای ایجاد این چنین مدل هایی وجود دارند.

استفاده از مخزن معماری

تیم معماری نیاز دارد تا منابع معماری کسب و کار مربوطه که در مخزن معماری هستند را در نظر بگیرد، به ویژه:

مدل های کسب و کار عمومی مربوط به بخش صنعت سازمان. اینها “معماری های صنعت[5]” نامیده می شوند.
مدل های کسب و کار مربوط به حوزه های مشترک کسب و کار در سطح بالا (به عنوان مثال: تجارت الکترونیکی، مدیریت زنجیره تامین و غیره)؛ اینها “معماری های سیستم های رایج[6]” نامیده می شوند.
بخش های سازنده ویژه سازمان(مولفه های فرآیند، قوانین کسب و کار، شرح شغل و غیره )
استانداردهای قابل اجرا

[1]Activity Models

[2]Business Process Models

[3]Use-Case Models

[4]Class Models

[5]Industry Architectures

[6]Common Systems Architectures